Pestbeleid

Wat met pesten?

In de kleuterschool laten we elk schooljaar de kleuters kennismaken met de poppies. Hiermee willen we de sociale vaardigheden laten groeien bij de kleuters.

In de lagere school willen we vooral inzetten op preventie om zo het pesten te vermijden of te herleiden tot het minimum. We gebruiken hiervoor 10 bouwstenen voor een schooljaar lang zonder pesten. Elke maand zetten we een bouwsteen in de kijker.

Met ons antipestbeleid trachten we op onze school pestgedrag te vermijden door met open oog en een luisterend oor de leerlingen te observeren en te anticiperen op hun gedrag. Praatrondes en kringgesprekken vormen de basis om tot constructieve oplossingen te komen.

De No-Blame methode wordt op de school gehanteerd waarbij geen sprake is van schuld of onschuld. Het is de verantwoordelijkheid van de groep die er moet voor zorgen dat iedereen, zonder uitzondering, zich goed voelt en niet wordt uitgesloten. De aanpak werpt meestal zijn vruchten af. In uitzonderlijke gevallen lukt dit niet maar dan heeft dit eerder te maken met onwil van betrokkenen.

PESTEN… geen verhaal zonder einde

Op onze school wordt elke vorm van pestgedrag ernstig genomen. De kinderen moeten wel het verschil kennen tussen plagen en pesten. Pesterijen zijn geen onschuldig spel. Ze richten zoveel verdriet en schade aan dat er zonder enige twijfel moet worden ingegrepen. Dit is niet eenvoudig. Ondoordacht tussen beide komen riskeert een escalatie. Het is niet de bedoeling dat de in het nauw gedreven “pestkop” zich na tussenkomst van ouder of leerkracht zich gaat wreken op het “slachtoffer”. Daarom moet men zich goed informeren. Bij pesterijen is er altijd meer aan de hand dan datgene wat zich onder of voor onze ogen afspeelt. Dankzij de opgedane informatie zal het gesprek met het slachtoffer, de daders, de ouders of de schoolleiding op een betere manier kunnen gevoerd worden. Inzicht in de situatie geeft ons meer controle. De kwetsbare positie en het uitlokkend gedrag van de gepeste, de dikwijls onbewuste motieven van de pester, de cruciale rol van de andere kinderen en de reden waarom zij zich nog te gemakkelijk achter de pestkop scharen, worden belicht.

Pesterijen laten niemand ongemoeid!

Zowel de pester, de zondebok als de andere omstaanders (medeleerlingen) worden in mindere of meerdere mate getekend door pesterijen. De verschillen die wij opmerken hangen samen met de aard, de duur, de hevigheid van de pesterij. Maar ook de manier waarop de directe omgeving reageert (school, thuis) en de persoonlijkheid van de betrokkene spelen hierbij een rol. Dit verklaart waarom de gevolgen voor iedereen toch een stukje anders kunnen liggen.

Verantwoordelijkheid!

Ouders, leerkrachten en allen die met onze kinderen begaan zijn, dragen een deel van de verantwoordelijkheid. Hun voorbeeld, de manier waarop zij kinderen begeleiden, of ze al of niet een oogje in het zeil houden, het speelt allemaal mee. Als kinderen aanvoelen dat ze zich niet alles kunnen veroorloven, dat er afspraken zijn die moeten worden nageleefd, dat ze zich veilig en gerust mogen voelen op de speelplaats, thuis, in de buurt of waar dan ook, dan zullen pesterijen veel minder opduiken. Kinderen moeten opgeroepen en uitgedaagd worden om zorg te dragen voor elkaar en voor hun omgeving. Zij moeten de kans krijgen om de waarde in zichzelf en in de anderen te ontdekken. Het is aan ons om hen die weg te tonen door voorbeelden te stellen. Hoe spelen en praten wij met hen? Aan welke waarden hechten wij belang? Hoe gaan wij om met gevoelens? Hoe pakken wij kleine ruzies en conflicten aan?

Positieve opmerkingen

Alleen al door het maken van positieve opmerkingen, verandert er heel wat. Een compliment op tijd en stond houdt het samen school maken gezond!